احساس خنگی می‌کنم. یکی از سخت‌ترین کارها برای من وقت‌هایی که خانه هستم رانندگی است:
- اگر آیات اناث در ماشین باشند: «تند نرو، تند نپیچ، یواش برو، مواظب باش، ...»، جالب آن است که این جماعت همواره شتاب و صدای موتور را با سرعت اشتباه می‌گیرند!
- اگر برادر عزیز (کوچک‌تر از بنده) باشند: «کلاچ را یواش‌تر ول کن، بالای ۱۲۰ نرو صدای موتور درمیاد، زود نپیچ، ...».
- و البته پدر گرامی: «از اون ماشین که راه داد تشکر کن بنده‌ی خدا برای تو ایستاد، به این یکی چراغ بده بعد برو جلو که یک‌وقت نپیچد هرچند اگر بزند خودش مقصر است، کوچه‌ی بعد نه کوچه‌ی بعدیش بپیچ سمت راست از پشت برویم به ترافیک نخوریم، ...».
