در راه محکوم شدم فیلم مزاحم از سیروس الوند را ببینم. سوالی که بیش از همه ذهنم را آزرد این بود که آیا این شخص به عنوان یک کارگردان نمی‌توانست صحنه‌ی فیلم‌برداری را به‌تر از این نمایش دهد؟ آن هجوم علاقه‌مندان به سمت بازیگر باید این قدر مصنوعی و غیرطبیعی می‌بود؟ از بازی خسرو شکیبایی بدم نیامد (کم‌سابقه است)، امین حیایی هم بس زیبا شده بود! ولی فیلم یک آشغالِ تمام بود.
