الیاس کانه‌تی در نمایش‌نامه‌ی «مهلت» (۱۹۵۲) جامعه‌ای را نشان می‌دهد که افرادِ آن تاریخِ مرگِ خود را دقیقاً می‌دانند. در این جامعه هیچ انسانی حق ندارد که زودتر از موعدِ قانونی بمیرد یا به قتل برسد؛ هیچ کس مجاز نیست که تاریخِ مرگِ خود را فاش کند یا درباره‌ی آن با کسی حرف بزند. در چنین جامعه‌ای نی از زور اثری هست و نه از اعمالِ غیرِانسانی؛ نه پول قدرت دارد و نه مقام. اما در این‌جا سوال این است: آیا چنین جامعه‌ای خوش‌بخت هم هست؟ کانه‌تی در برابرِ این پرسش سکوت می‌کند...
او در اثرِ دیگرِ خود، «کمدیِ خودپسندی» (۱۹۵۰) جامعه‌ای را نشان می‌دهد که افرادِ آن طبقِ قانون حقِ استفاده از آینه را ندارند. این امر ابتدا سببِ جنونِ شهروندان و سرانجام طغیانِ آنان می‌شود. این نمایش‌نامه را کانه‌تی یک سال پس از روی‌کارآمدنِ نازی‌ها نوشت و آن را ابتدا سال‌ها بعد منتشر کرد.
